Maafkan SY

Salam,

Pertama sekali sy memohon kemaafan kpd semua yg mengunjungi blog ini ttpi sy blm mengunjungi kembali blog anda. Maafkan sy. Ingin sekali sy membaca en3 di blog kwn2 tp kepala yg sarat menanggung beban tidak membenarkan.

Sejak kebelakangan ini, perasaan sy x tenteram sehingga sy tidak ada keinginan untuk membuka blog ini (update, BW, komen etc). Perasaan dirundung duka berpanjangan, memikirkan masalah peribadi yang tidak dapat diatasi bersendirian. Ketidakupayaan diri menambahkan lg kesukaran menyelesaikan permasalahan ini. Hanya berupaya mengadu tp setakat itu sahaja. Pendengar hanya mampu mendengar dan sy msh begini.  X sangka juga berdiam diri blh menimbulkan masalah, apatah lg bising2. Dlm usaha menjaga hati org, rupanya tindakan itu yg menyakitkan hati org.

Dlm waktu2 begini, sy rs lebih baik sakit fizikal (macam G-nie) drpd sakit dri segi psikososial spiritual (mcm sy). G-nie pernah nasihatkn sy spy mempertahankan hak sy tp skrg, sy lbh rela kehilangan hak tersebut drpd terseksa jiwa raga setiap hari. G-nie tahu selama ini sy byk menderita demi kebahagiaan org tersayang. Dia yg melihat kesusahan, kesedihan, keperitan sy. Sy juga menyuarakan perkara yg sama pd suami, beliau kesiankn sy dn trt tertekan memikirkn mslh ini.

X sangka bantuan yg dihulur kemudiannya digunakan sebagai senjata menyalahkan tindakan sy, padahal tiada keuntungan dan tiada balasan pun yg sy harapkan. Ini semua menjadikan sy bertambah dendam kepada manusia yg menanam duri dlm daging. Sy benci berkeadaan begini, sy ingin semuanya cepat selesai supaya sy tdk membenci sesiapa. Sy cuba lupakan, tp setiap kali itu juga masalah ini muncul, menghentak2 perasaan sy. Tidur malam menggelisah, susah utk sy lelapkan mata. Setiap hari bermurung wlupn sy cuba ceriakan hati ini. Sy x dpt berbohong pd diri sendiri.

Sy berharap masalah ini dpt juga diatasi suatu hari nanti, dan sy akan kembali ke blog ini bila hati sy sdh tenang dan ceria kembali.